560/13. CZYJAŚ TY

Czyjaś ty
(z przymrużeniem oka)

Pytałeś kiedyś — czyjaś ty? — niczyja...

To co robisz jeszcze... Czas tak szybko mija.

Może i mija. O, nawet pędzi z hałasem i kłusem.

Co ja robię? Żyję, nawet nie przymusem.

Jestem. Robię to, co inne na świecie kobiety.

Sprzątam, gotuję, piorę. I myślę — niestety.

O tym, że bez ciebie też bym jakoś żyła

i sama o siebie lepiej zatroszczyła...

A tak, z tobą... no cóż? Nie jestem szczęśliwa.

A ty wiedząc o tym — i palcem nie kiwasz.

Twoje szczęście ważne, do tego wygoda.

I tak płyną lata. Czy życia nie szkoda?

I chociaż jestem z tobą — to dalej niczyja,

niezadbana, opuszczona, pewnie już niemiła.

Uroda też minęła, oczy — nie jak gwiazdy...

Ot, utyrana taka — to dziś widzi każdy...

O zmiany nawet nikogo nie proszę,

może o spokój święty — jedynie zanoszę...
Czyjaś ty? — dziś odpowiedź: swoja.
Żyję w cieniu, ot, byle dzień do wieczora.
Nieba nie dosięgłam. Niczym nie zabłysłam.
Marzenia? Hm... bańka mydlana... właśnie się rozprysła.... 

© el. żukrowska 25.09.2013.
Fot. z internetu