339. GRAJ ! GRAJ !

GRAJ ! GRAJ !
(z tomiku LUTNIA)


Grajku mój — graj!
Niech usłyszę w twoim graniu
własne umieranie...
Graj!
Nie chcesz zrywać świętej ciszy
Ja tej ciszy już nie słyszę
Tylko krople dżdżu na dachu
Na blaszanym dachu deszcz
O mój drogi – graj...
Pozwól sercu na szaleństwo
na zacięcie upór męstwo
Graj!
Graj jak szalony!
Jak natchniony graj!
I to serce mi daj... daj serce
Daj mi swoje zakochane serce
Graj!
Radosne ptaki
— opowiadaj —
ćwierkanie wróbli
w dojrzałym jęczmieniu
Graj! Graj! Graj!
Miłość opowiadaj
Radość wykrzycz...
Gorycz wygnaj – wysmagaj...
Graj! Graj... Graj...
O mój Boże... Graj...

© el.żukrowska 13 kwietnia 2012.
Fot. z internetu