338. DOŚĆ WSPOMNIEŃ

 DOŚĆ WSPOMNIEŃ

Muzyku mój o duszy pięknej i świetlistej!

A tak delikatnej jak najtkliwsze granie!

Wydobądź z instrumentu melodię najczystszą,

dołóż do muzyki to piękne śpiewanie.

A w zasadzie zagraj, by aż struny pękły!

Powroty wciąż myślami już zanadto bolą.

Przecież tamte kwiaty tak dawno powiędły

i inne wokół domu nawet drzewa stoją...

Graj! Graj! W moim imieniu wyrzuć teraz rozpacz,

co w sercu ten gorzki eliksir zebrała!

Dość nazbyt rzewnych, rozpłakanych wspomnień.

Nie ma już dziewczyny, co ciebie kochała.

© el.żukrowska 13.kwietnia 2012.
fot. z internetu