GDY SIĘ ZNAJDZIEMY
(z tomiku LUTNIA)
Zapatrzyliśmy się sobie w oczy
ty milczysz — ja milczę
miedzy nami jest to nienazwane
— a cudne!
Strach odezwać się słowem
by to nasze uczucie
nie rozwiało się dymem
po niebie
Dotykasz mojej skroni opuszkami
drżą ci ręce
a usta są jak do pocałunku
Serce zamiera wzruszeniem
Ty nie wiesz
— ja nie wiem
bez słów
Szczęśliwa
opieram głowę
na twoim ramieniu
Znaleźliśmy się
© el.żukrowska 1.kwietnia 2012.
zdjęcie z internetu
Cudny, perełka. Dzięki za przyjemność wzruszeń
OdpowiedzUsuńCzasami nie trzeba słów, aby poznać wartość uczucia... Niejednokrotnie milczenie jest złotem, wystarczy drobny gest, spojrzenie... a już wiadomo, że miłość zagościła do naszych serc. Dziękuję Elu za cudowny wiersz i pozdrawiam Cię cieplutko.
OdpowiedzUsuńLeszku
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję za Twoją życzliwość.Miło mi. :-)
Danusiu
OdpowiedzUsuńDziękuję za sympatyczne słowa, za ich ciepło. Sama wiesz, jak to z pisaniem jest... Wiele serdeczności.:-)
I taką wodą być,
OdpowiedzUsuńco otuli ciebie całą,
ogrzeje ciało, zmyje resztki parszywego dnia.
I uspokoi każdy nerw,
zabawnie pomarszczy dłonie,
a kiedy zaśniesz wiernie będzie przy twym łóżku stać.
I taką wodą być,
a nie tą, co żałośnie całą noc tłucze się po oknie.
Wczoraj... wczoraj.
I taką wodą być,
co nawilży twoje wargi,
uwolni kąciki ust, gdy przyłożysz je do szklanki.
I czarną kawę zmieni w płyn,
kiedy dni skute lodem.
A kiedy z nieba poleje się żar, poczęstuje chłodem.
I taką wodą być,
a nie tą, co żałośnie całą noc w gardle pali ogniem.
Wczoraj... wczoraj
nie liczy się,
bo wczoraj,
bo wczoraj...
"I taką wodą być,
a nie tą co żałośnie całą noc w gardle pali ogniem.
Wczoraj... wczoraj
nie liczy się,
Wczoraj... wczoraj
nie liczy się,
bo wczoraj,
bo wczoraj nie było, nie..."
Agatko - ten wiersz jest przepiękny!
OdpowiedzUsuńGratulacje!