Co z tymi wierszami?
Sięgnij w głąb siebie i napisz, co boli.
Dość płochych myśli, okruchów mądrości.
Powiedz uczciwie, że cię niepokoi
brak nowych wierszy, a noc ich nie przyśni...
Na niebie tańczą znajome gwiazdy,
choć obok huczą kosmiczne wichry.
Tymczasem z wierszami nie będzie jazdy,
gdyż podszepty weny całkiem ucichły...
I cóż że Wielki Wóz w sto koni goni,
że Skorpion zuchwale czai się i wzdycha.
Panny wystraszone są już blisko toni,
gdzie Ryb i Raka zupełnie nie słychać.
Wśród gwiazdozbiorów ciągłe poruszenie!
Tylko niektóre spokój udają.
Mały Wąż Wodny płynie niewzruszenie,
Żyrafa przystaje, wciąż się oglądając!
Już wiem!
Wielki Pies do ciebie ruszył pośpiesznie,
ma szybko dostarczyć najtajniejsze kody,
niech się otworzą czeluście przedwieczne,
abyś pisała na złość Centaurowi.
© Elżbieta Żukrowska
fot. http://deltasky.pl/stellarium-uczymy-sie-nieba-czesc-1/
22.05.2017.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz