W BLASKU MONSTRANCJI
Jeszcze szept najcichszy i oczy wzniesione,
lecz to teraz serce samo z siebie mówi.
Oto rozsunęły się najcięższe zasłony,
a w centrum spojrzenia płateczek Komunii.
Blask mocny rozszczepiony tym Boskim Pryzmatem!
A ręce przy sercu, które chce wyskoczyć!
To więcej niż modlitwa — szept niesiony światłem:
teraz oczy patrzą bezpośrednio w Oczy...
Monstrancja — kunsztowna — przecież rzeczywiście
obok ziemskiego także Boski Blask roznosi.
Szczęśliwy, kto może do Stołu Pańskiego,
ten, który Jezusa do serca zaprosi!
© Elżbieta Żukrowska 4.06.2014.
Fot. Marcin Woźniak
Miła moja... :) :) :)
OdpowiedzUsuń