BŁĘKITNYM NIEBEM PŁYNĄ
Na niebie rycerz w biało-srebrnej zbroi,
na białym koniu czeka, a koń nogą grzebie!
Niecierpliwi się rumak, niecierpliwi książę
— coś mu przysłoniło drogę do ciebie.
A ty — cudna księżniczka — ta od ziarnka grochu,
w sukni z muślinu, srebrem przetykanej,
uśmiechasz się lekko zza chmurki ostatniej,
nie chcesz księciu pokazać buzi roześmianej.
Czy się odnajdziecie? Za chwilę spotkanie?
Właściwie to niezbadane, ciągła niewiadoma!
Może przecież nigdy... bo gdy wiatr-ladaco...
Swoją siłą może was zawsze pokonać!
© Elżbieta Żukrowska 6.06.2014.
Fot. z internetu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz