TĘSKNOTY DWIE
Jak w wysoko sklepionej katedrze
ten czas i śpiew... pośród kolumn drzew
a między nimi przestrzeń na uczucie
to ty
to ja
żadne z nas jej nie zmniejszy
nie umie zapełnić
dłoń z dłonią tu się nie spotkają
a tylko myśli (czysto —wariatki!!)
lecą do siebie i w lutym, i w maju...
Po grząskim piasku, po puszystym śniegu
jednako trudno, życie w miejscu trzyma
tylko te drzewa, te kolumny chwały
tęsknota twoja
moja też nie inna
żadne z nas jej nie zmniejszy
innym nie wypełni
w mdlejących oczach światła dogasają...
dwa stare serca (jakie oburzone!!)
wyplenić uczuć nie zamierzają...
© Elżbieta Żukrowska 9.06.2014.
© Obraz KORYTOWO 2011 - Hanna Moczydłowska-Wilińska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz