Już wiesz, że ostatni zakręt,
a potem za nim prosta,
obawa czy dojdziesz —
strzępek modlitwy wzniosłej.
Jest chwila strachu, trwogi,
myśl jakby mniej swobodna —
lecz przecież nie na nogach —
płyniesz na skrzydłach dobra.
Przed tobą tunel długi,
na końcu jasność czeka,
wszystko ktoś już opisał
— kończy się życia rzeka.
© el.żukrowska 15.listopada 2012.
niczym! spieszmy się pięknie umierać, życie i tak nie dla wszystkich ...
OdpowiedzUsuńSławomirze
OdpowiedzUsuń- gorycz ... Teraz sam piszesz tak piękne wiersze... Może właśnie po to jest cierpienie, by otworzyć duszę wezbraną poezja...:)
Proszę odwiedzić również mojego bloga, jednak jest to blog poświęcony moim przemyśleniom, uczuciom w postaci tekstów piosenek muzyki rap, jak sama kultura hip hop, jest to dość kontrowersyjne wyrażanie siebie, mimo wszystko zapraszam.
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńBezużyteczny
OdpowiedzUsuńdziękuję za zaproszenie, ale nie wiele tam po mnie - czarne tło wyklucza mnie z Twoich czytelników.