NIE PROSIŁAM
Nie prosiłam,
nie zabiegałam,
nie szukałam
— przyszła nieproszona,
wsunęła się cichutko.
Nie chciałam jej!
"Idź sobie" — mówiłam.
Nawet nalegałam.
Uparta — została,
całkiem głucha.
Pogładziła ręką po twarzy,
wsunęła się do serca,
jakby zapuściła korzenie.
Stała się nieusuwalna!
Nigdy nie śpi — czuwa.
Nie pozwala zapomnieć.
Wysyła moje myśli
tylko w jedną stroną.
Porusza struny tęsknoty.
Kręci się, gdy staję u okna:
budzi nadzieję?
Ostrze żalu
zatapia się
coraz głębiej.
© el. żukrowska 6.stycznia 2013.
Zdjęcie z internetu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz