BAROKOWYM ZŁOTEM
Jestem jakby pełna złota i nadziei
- zapowiadam słoneczne barokowe dni -
mogę sięgnąć wyżej niż los mi wydzielił,
może wyjdę wyżej, poza własne sny.
Dla ciebie nie mam żadnej ciepłej myśli.
Jak tornado przemknąłeś obok mnie.
Byłeś białym księciem, co się przyśnił,
a zapaliłeś we mnie gniew - srogi gniew!
Odrzuciłam wstrętne smutki celowo.
To już była ostatnia zawieja.
Teraz będzie pogodnie - barokowo.
Teraz już do mnie dobro i nadzieja.
© el.żukrowska 16.lipca 2012.
© Fot. Zdzisław Marciniak - Forsycje.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz