KIM JESTEŚ II
Kim jesteś, że tobie
ktoś ścieżki prostuje,
wiedzie na górskie szczyty
na spotkanie z Panem?
Nieznane innym cuda
tobie pokazuje,
upewnia się, czy poezja
nadal twoim wianem...
Nowe dzieła mnożąc
sobie nie folgujesz,
testament twój i spuścizna
bogatsze i cenne,
A ty z pokorą w oczach
bez spoczynku tworząc,
czasem nawet upadasz,
bo ścieżki kamienne.
Słabnie już twój oddech,
szczęściem górskie wiatry
niosą ci ukojenie
i z nieba nagrodę.
Ogarniasz okiem,
jak szerokie Tatry
i czujesz już w sobie
niezwykłą swobodę.
© el.żukrowska
Hagen im Bremischen 26.grudnia 2012.
© Fot. Włodzimierz Stąsiek - Świątek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz