taka jest starość
pora mi już odpocząć skarbie
starość zabiera resztki sił
gdzież mi pamiętać i się nie garbić
za to oszustwo los by bił
muszę poleżeć dłuższą chwilę
w biodro się wkręca ostry ból
a skoro boli - jeszcze żyję
lecz nerki jakby ktoś nożem kłuł
o drżących rękach już nie wspomnę,
o palcach które chwyta paraliż
o oczach które widzą skromniej
o zębach które nie są białe
być może nadal kogoś kochasz
możesz swój skarb nadal utulić
zatem to jest szczęśliwa brosza
że masz dla kogo być tak czułym
lecz nie dla wszystkich uśmiech losu
bo to jest starość - niezbyt piękna
powolna zamyślona smutna
zbyt mało rzeczy teraz cieszy
ważne by się obudzić jutro
© Elżbieta Żukrowska 1.03.2017.
fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz