Oda do laptopa
Z samego rana lekkie włączanie
a ty już wzdychasz do mnie tak słodko
i zaraz świecisz żywo ekranem
wabiąc do siebie mrugając diodką
Już po obwodach prądzik popłynął
wszystko się świeci niemal jak lustro
a ja odkrywam nową krainę
ścieżki poznania płynące w jutro
O mój laptopie me okno na świat
drzewo poznania złego dobrego
to czarna chwila kiedy zawiedziesz
albo zabraknie prądu... zmiennego
Utracę wtedy kontakt ze światem
znikną rozmówki z grupą przyjaciół
nie będę wiedzieć jak upiec placek
co zrobić gdy odwiedzi Bachus
Zatem laptopie mrugaj mi oczkiem
pozwalaj płynąć poprzez łącza
po twym lazurze i z obłoczkiem
aż będę prawie wszechwiedząca
© Elżbieta Żukrowska 28.03.2017.
fot. własne
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz