Walczyć o swoje
Kiedy się życie w ruinę zamienia,
od rana nie wiesz, która ręka prawa,
zamiast radości są same cierpienia
- i czujesz ciężar - zanikła zabawa!
Niechby już wreszcie troski się wyniosły,
dość już gnębienia własnego umysłu!
A one przecież nazbyt mocno wrosły,
za to marzenia całkiem się rozprysły...
Już zapomniałeś jak osłaniać gniazdo,
jakbyś chciał zostać właśnie masochistą,
Przestałeś oczy kierować ku gwiazdom,
życie w goryczy - sprawą oczywistą.
Po co ten popiół, żale i trociczki,
ugięcie karku i strach przed agresją?
Wstawaj do walki ze złem oczywistym,
z frustracją, smutkiem, a także z depresją.
© Elżbieta Żukrowska 30.11.2014.
Fot. z internetu
Piękne słowa.
OdpowiedzUsuńCzasami jednak nie ma już sił żeby wstać do walki... :(
Aniu
Usuń- wiem, że bywają takie chwile nadzwyczajnej słabości... ♥