W cieple kominka i świec
Nie znikną z pamięci dni lata szalone,
te nasze spotkania, spacery, wycieczki!
Niech deszcz sobie pada, niech spada liść z klonów,
my mamy zaciszne miejsce na ucieczki.
Wyblakło już słońce, zaś głóg w ogniu stanął,
nad nami - jak co roku - skrzydła trzepoczą...
Sznur gęsi już leci. Czy do ciepłych krajów?
A niebo nas szczodrze obdarza wilgocią.
Zamykam już okno, ty palisz w kominku,
a mamy tu książki, herbatki i siebie,
z gronem przyjaciół spotkanie przy winku.
W ten sposób nasz dom stał się uroczym niebem!
© Elżbieta Żukrowska 28.09.2016.
fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz