Jesień nad polami
Widnokrąg mgłami się przybliża,
lecz ciągle odległa ściana lasu,
a potok szemrząc, choć życzliwie,
to chwali tylko upływ czasu...
Gruszki (te z wierzby) wiatr postrącał.
W pobliżu drogi sterty siana...
Muzyka świerszczy trwa na łące,
lecz ta orkiestra nie jest zgrana!
Jesienny wiatr smutkiem napływa
i z szumem wpada w drzew gałęzie,
szarpie okrutnik, liście zrywa,
szczególnie te, na których czerwień.
A z nieba spływa jęk żurawi,
klangor w tęsknice się zamienił.
Gęsi też krzyczą, coś je dławi,
może to nie jest ich godzina...
Szarzeje ziemia zaorana,
wiatr ją wysusza, rosa moczy.
Zboża niedługo wykiełkują,
jeśli nie zbraknie tej wilgoci.
© Elżbieta Żukrowska 1.09.2016.
fot. Andrzej Kosiba
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz