Wieczne spoczywanie...
Kamienny mur, a za nim cisza
mącona szelestem jodeł
- to wiatr co na ich czubach przysiadł,
niszcząc jesienną drzew urodę.
Migoczą świeczki na pomnikach,
gdzieś się dopala duży znicz:
już poruszony wiatrem syczał,
ale się jeszcze będzie tlić.
Przy ziemi przycupnęły bratki,
dalej jest dumna chryzantema.
Ją też przenika ten wiatr zimny,
a już ochrony żadnej nie ma.
Zaś krzyże stoją nieruchomo,
za ludźmi wnosząc ich błaganie,
szeptane cicho do stóp Tronu
- Dla nich daj wieczne spoczywanie...
© Elżbieta Żukrowska 31.10.2014.
Fot. własne - na cmentarzu w Sokołach
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz