WIOSENNY WIATR

Wiosenny wiatr
- taka radosna, wiosenna twórczość
- dziękuję Alu Stankiewicz

Wiatr przeliczył starannie chmury na niebie,
ustawił na zachodzie w długim szeregu,
powiał i przesunął daleko przed siebie,
by zrosiły obficie horyzont na brzegu.

Rankiem wypuścił słońce z wychłodzonej studni,
zachęcając by mocniej grzać ziemię zechciało,
by kwiaty zimnem drżące rozkwitły w południe,
by powietrze zapachem nieomal zgęstniało!

I tak ranek łapki zziębnięte wyciąga,
rad by trzy promyczki dla siebie zachować,
lecz czas go przesuwa, niemalże odpędza,
by środek dnia w cieple nie chciał zachorować.

Wiatr za długo marudził i nie ma już wpływu,
roztrwonionych powiewów nigdy nie pozbiera.
Zmęczony teraz cichnie, przysiada wśród krzewów,
zanim zaśnie - oczy swe mocno przeciera.

© Elżbieta Żukrowska 29.04.2015.
Fot. Alicja Stankiewicz