Ciche retrospekcje
Wspomnienia? Jaką dziś przybierają postać?
Są niczym stara łata co właśnie się zdziera...
Historia blada świtem, by zbyt ciężką zostać.
Rozkrzyczane cienie, na które lęk zbiera...
Chociaż długo będę kartkować albumy -
zdjęcia niewładne wskrzesić tamtych sytuacji,
gdy to pierścionek kładłeś na rękę dziewczyny,
święcie przekonany co do swoich racji.
Źle - dobrze - wciąż kręci się koło fortuny.
Wrażenie, że bawi się nim złośliwy duszek!
Już się tak wydawało, że nie mnie zrozumieć,
różnie w życiu było - pajda lub okruszek...
Dałam wszystko, co miałam darować.
Może szłam poprzez życie zbyt wolno?
Starałam się jak w książce swe myśli przechować...
Być na progu czasu cichą i pokorną.
© Elżbieta Żukrowska 21.01.2015.
Fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz