"Satyra prawdę mówi"!
(wiersz z przymrużeniem oka)
Jak to?
Jednego dnia mój, bliski i czuły,
a drugiego
z całkiem innej planety?
Mówił mi wszak po imieniu,
dziś znów "pani" - niestety!
I wiersze dla mnie pisał,
o syrenach, księżniczkach, rusałkach!
A dziś zapomniał imienia
i daremna ma walka...
Dziś ma żabcię, ślicznotkę,
damę zjawiskową.
Ja nie mogę się równać
nawet z takiej połową!
Dla mnie nie ma bukietów,
a róż płatki opadłe...
Smutek dopada echem
i wyjaśnia nieładnie,
że już tamta się pławi
cała w twoich uczuciach...
A ja cóż? Ja - nieładna,
już się na mnie nie skupiasz.
Lecz i tobie latka
lecą niestrudzenie.
Czy czasem nie liczysz
na nowy ożenek!?
© Elżbieta Żukrowska
fot. Pixabay
27.06.2017.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz