Sentymentalne "żegnaj" bez słów
Już nie będziemy grać razem w zielone...
Za dużo mrocznej goryczy było w mym umyśle.
Widziałam twoje oczy błyszczące od niewylanych łez.
I jak ukochana twarz kurczy się w nagłym bólu.
Księżyc wisiał w oknie tak nisko, jak owoc do zerwania.
Hałaśliwy zwykle pies zacichł i cicho skomlał strwożony.
Czas przeskakiwał miarowo sekundami w nowe jutro.
W nowe bez ciebie.
Mój smutek robi się całkiem zamglony.
I skomli zupełnie jak pies...
© Elżbieta Żukrowska
fot. Сонник онлайн
29.07.2017.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz