*** (To we mnie....)

***

To we mnie zostało...
Ten żal i tęsknota,
wszystko potoczyło się
w przeciwnym kierunku.
Chciałam zwyczajnego szczęścia
- przecież nie dziwota.
A co przyszło? Nie pytaj!
Poznaj po rachunku.
Ty, który pisałeś
najpiękniejsze wiersze,
teraz się zmieniłeś
w dzikiego mustanga.
Nie dla ciebie kantar,
nie dla ciebie munsztuk,
w to miejsce wolność
i swobodna jazda!

Jestem daleko.
Nie mam skrzydeł.
Nie mam woli zdobywcy.
Nawet zwyczajne szczęście
jest tylko dla wybrańców losu.

© Elżbieta Żukrowska
fot. Łukasz Żukrowski

9.07.2017.