dzieląc się sobą
wspinasz się po nagich gałęziach
czas który został do jutra
jest zbyt krótki
ale wierzysz w swoje przeznaczenie
w to że wygrasz z losem
bo nie boisz się żadnych burz
mam dla ciebie w zaciszu domu
wzmacniający wywar
ukoję zmęczone mięśnie
byś nie zaczynał w udręczeniu nowego dnia
gałązki miłorzębu i białej brzozy
miękkość igiełek modrzewia
ciszę splecionych dłoni
umysłów
oddechów
całujesz białe piersi
unosisz jak na puszystej pianie
krzyczysz ustami prosto w usta
i mdlejesz
by zbudzić się do nowego życia
© Elżbieta Żukrowska 25.02.2017.
fot. GENTLEMAN NIGHT
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz