NIE TRZEBA
Wszystko mam — a ciągle mi mało!
Wyciągam ręce wprost po twoja duszę.
Proszę — bierz. — Odpowiadasz śmiało.
Szczęście mnie ogarnia, radość niemal dusi!
Biorę — jakbym w ręce brała...
A twa dusza piękna, w blasku ukąpana,
zaś w oczach... niebo masz!
Rozgwieżdżone niebo!
Obok ciebie ja — szalona
(czy tylko zachłanna?)
Krzyknęłabym — Trwaj chwilo!
Ale nie zaczeka... Nie zaczeka...
Płynie przez palce jak woda.
Jeszcze raz w szepcie najcichszym
powiem-poproszę — Daj...
Lecz ty odpowiesz — Już nie trzeba.
© el.żukrowska 29.10.2012.
© Fot. Telemach Pilitsidis
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz