PANTOFLARZ

Pantoflarz

Jeśli z kozaka zmienisz się w pantofla,
jeśli stwierdzisz, że ciebie dołem przeczołgano,
twoje ego zmiażdżone ląduje w kartoflach,
nie wytrzymasz poniżeń i nie poddasz zmianom.

Zamki i pałace, czerwone dywany,
czas, który w rozbłyskach mieści drobiny próżności,
ona już nie szepcze "wracaj, mój kochany",
a ty w zębach niesiesz resztki swej godności.

Pantoflarz - powtarzasz mocno poniżony.
Pantoflarz! - wykrzykujesz stojąc na wprost lustra.
Pantoflarz - skamlesz zniszczony, wzgardzony.
A odbić się od dna - nie umiesz, nie sprostasz!

Coś się skończyło, czas nie-bananowy.
Pantoflarz - od tego nie ma uwolnienia!
Już nie staniesz na szczycie, nie podniesiesz głowy.
Umarło wszystkie dobro i zanikła chemia.

© Elżbieta Żukrowska 10.05.2020 r.
fot. Pacjenci.pl