Tamten wiersz,
no wiesz,
ten zapisany w mojej głowie,
rozsypał się w drobny pył.
Do okna zaglądają
poczerniałe gałęzie drzew.
Nie znajduję dobrych słów.
Czas przeminął.
Piję kawę małymi łyczkami
i wspominam nasze dobre chwile,
nie było ich dużo,
a już nie ma nic.
Wiatr mi po głowie hula
Nie znasz już mego serca
i nie słyszysz jego wołania.
Przymykam oczy,
by nie spłoszyć tamtych chwil.
Wiersza już nie ma,
a tęsknota ciągle nie chce wyblaknąć.
Moje serce...
Czy ono znowu jest moje?
Teraz już tylko
chcę odnaleźć spokój.
Choszczno, 5.12.2023.
