JUŻ LEDWIE TYLE

 JUŻ LEDWIE TYLE - Elżbieta Żukrowska

Złotem powiało po chodnikach
liście już tańczą w rytmie wiatru
Uśmiech pojawia się i znika
gdy w myślach wspomnień bywa natłok

Gdzieś pachną znicze chryzantemy
w sennych alejkach nagle tłumy
korowód ludzi przy pomnikach
jesień prowadzi do zadumy

Rozpamiętując czas miniony
gwiazdy co kiedyś zaświeciły
wspólne wieczory dni rozmowy
wcześniejsze i ostatnie chwile

wciąż tęsknisz i rozplatasz warkocz
a serca nie dasz rady zamknąć
Niesiesz na groby złote błyski
chryzantem i splątane myśli

Dłonie zmarznięte a łza tryska
z pod powiek chociaż chcesz je zamknąć
Już tyle lat już tylko pamięć
Już tylko tyle ci zostało...

Choszczno, 31.11.2023 r.

JESIENNIEJĄ MYŚLI

 

JESIENNIEJĄ MYŚLI - Elżbieta Żukrowska

Kończy się porą grzybobrania,

Jakaś chudzina na kosz czeka,

Po lesie biegnie cicho smutek,

Jemu samotność też dopieka.

Deszczyk kroplami drobno spada,

Może nie deszcz, a łzy jarzębin,

Mnie mokry spacer odpowiada,

Choć wolę, kiedy mgła się kłębi.

A w domu wyczaruję święto,

Niechaj zapachną mocno świece,

Placek że śliwką na pół ciętą

I dobre winko, przecież wiecie...

Herbata z hibiskusem, koniecznie gorąca.

I twoja obecność - dziś obowiązkowa.

Smutek niech płynie lasem, polaną pachnącą,

A ostatnia przed zimą sączy się rozmowa. Choszczno, 28.10.2023 r.

JESIEŃ, JESIEŃ JUŻ

 

JESIEŃ, JESIEŃ JUŻ

Serce było rozedrgane, dopalały się bierwiona,
gęste mgły za oknem stały, a krzyk ptaka nagle skonał.
Świeca mocno filowała, snuł się zapach lawendowy,
myśl, choć może dość nieśmiała, znów sprawiła zawrót głowy.

Niepotrzebne twoje słowa, pocałunki zbyt żarliwe,
wszystko to w pamięci było. Nadaremnie. Nieszczęśliwie...
Pobielały włosy szronem, zegar wybił trzy kuranty.
Przeszłość to wspomnienia tkliwe, ale już nieuśmiechnięte.

Serce, przestań darmo płakać.Ręce niepotrzebnie drżące.
Te obrazy rozszeptane dziś zbyteczne.Zgasło słońce.

Choszczno, 15.10.2023 r.
fot. własne

DROZD ŚPIEWAK

Śpiew drozda

Śpiewał dla nas wiosną, ale teraz zamilkł.
Jesień mu nie sprzyja.
Mgły poranne
stanęły nieruchomo nad mokrymi łąkami.
Zakwilił jakiś ptak przelotny,
zakołysały się ciężkie od mgieł gałęzie
pełne czerwonych liści...
To już koniec.
Drozd odleciał do innego świata.
Drozd - misterny śpiewak miłości,
niedoceniony, niezauważony, samotny, jak ty. 
Jak ja. 

Elżbieta Żukrowska
Choszczno, 9.10.2023.

fot. Medianauka.pl