FEJSBUKOWICZE

Fejsbukowicze

Wirtualne serca, czułości, pieszczoty...
Słowa, które płyną po rozległych łączach...
Oni przy komputerach, nie mając roboty
rozsyłają nadzieję, niczym perzu kłącza.

W zamian zbierają lajki  aprobaty,
ja tobie serduszko, ty mi ciepłe słowo.
Rodzą się przyjaźnie, sympatie, dramaty,
więc nie można twierdzić, że jest kolorowo.

Latem niespodzianie w realu spotkanie,
toż radość ogromna z takiej znajomości!
A jeszcze następstwa, gdyż owo poznanie
owocuje częstym zapraszaniem w gości...

© Elżbieta Żukrowska 26.09.2019 r.
fot. Pixabay

*** (Sentymentalność...)

***

Sentymentalność? Optymizm? Nadzieja?
Czasem tak lekko przeciekną przez palce!
Chmura zamyślenia z czoła poty zbiera,
często nadaremnie po tej niemej walce.

Co było? Co będzie? Czego jeszcze trzeba?
Właśnie nadziei oraz ciężkiej pracy,
ruszyć ostro z kopyta, w bagnie się nie grzebać,
po dwóch łykach nie mówić, że dość, że wystarczy!

Cyganka wyczyta wszystko z twojej dłoni,
czego nie zobaczy - to zapewne zmyśli.
Uwierzysz, bo pragniesz swą nadzieję chronić,
a czas ze złym losem i tak ją nadgryzły.

© Elżbieta Żukrowska 25.09.2019 r.
fot. Łuk. Żuk.

CZARNO NA BIAŁYM

Czarno na białym

/ #erekcjato_UoP poza warsztatem/

Zastanawiam się, myślę - czym dziś dla mnie jesteś?
Dlaczegóż mocno pragnę dotykać i pieścić?
Lub dla odmiany z mocą toczyć się po tobie,
i nie ważne jest imię, nie mów jak się zowiesz.

Przymykam oczy nagłą tęsknotą znużona,
choć znów rada utulić do ciepłego łona,
śmiać się, szlochać lub płakać - gdy emocje grają!
Gdy szalone uczucia struny napinają!

Cóż mogę dzięki tobie? Czemuż nieustannie
biegnę, płaszczę się myślą już w godzinach rannych?
I wręcz słaniam się cała ciebie wygładzając.
Niech moje palce tańczą, jak na lutni grają. 

Jednak nie jesteś lutnią - jesteś przyjacielem,
bywa, że czasem mówię - mój czarny aniele.
A ty czekasz na mnie jak błyszczące pióro.
Omdlewam wręcz więc z emocji - moja...
*
*
*
*
*
*
 klawiaturo.

© Elżbieta Żukrowska 23.09.2019 r.
fot. własne

O NAS

O nas

Ty tak łatwo z tematu na temat,
ja charakter mam melancholijny,
poszukuję dwóch słów na poemat,
czy podpowiesz i uatrakcyjnisz..?

Poszukuję tych nut, które sprawią,
że popłynie melodia jak jastrząb
i tak długo pod niebem zabawią,
że aż błękit dla siebie zawłaszczą.

Poszukuję tych drżeń i emocji,
co na co dzień rytm serca zmieniają.
Ty nie musisz. Ty sobie odpocznij,
panoramą się wciąż zachwycając.

A ja wierszem opowiem ci miłość,
wraz tęsknotę i dłoni i skóry,
wszystko to, co dla dwojga jest ważne,
by uczucie zamienić w lazuryt.

© Elżbieta Żukrowska 25.09.2019 r.
fot. Łuk. Żuk.

JESIENNIE TAK...

Jesiennie tak...

Porozmawiajmy, moja droga,
wszak już jesienna jest pogoda,
skończą się sprawy spacerowe,
przed deszczem ukryjemy głowę.
Mamy parasoli i pejzaże
- lecz już nie plażę.

Powiem ci tak - gdy księżyc nocą
i gwiazd miliony zamigoczą,
gdy rozszeleszczą się nam liście,
winogron zwisną grube kiście,
znaczy, że jesień do nas przyszła
- rzecz oczywista.

Lepiej schowajmy się w zieleni,
odpoczywajmy przytuleni,
możemy wspólnie snuć opowieść
o tym, co było tak liliowe
i co pachniało przez pół wiosny
- gdy myśmy rośli...

Zamykam oczy, trochę marzę,
lecz nie ciekawa-m tych wydarzeń,
które nam zima zaserwuje,
na samą myśl aż źle się czuję...
Przytul mnie, powiedz - dobrze będzie.
- Ja zło odpędzę,
lecz razem już jesienniejemy
- chociaż nie chcemy...

© Elżbieta Żukrowska 25.09.2019 r.
fot. z internetu

SMUTNO MI

Smutno mi
/cykl o dzieciach/

Czasem bywam smutna - zepsuła się lala,
- tatę niespodzianie wzięli do szpitala,
- mamie zabrali premię - nie będzie bucików,
więc się smucę po cichu, bo nie lubię krzyków.

Są i inne sprawy - moja przyjaciółka
nie przychodzi już wcale do mego kościółka.
Wygląda, że się boczy, już mnie nie odwiedza,
gdy ja do niej przyjdę - mówi, że nie trzeba...

Że nie ma dla mnie czasu, jest bardzo zajęta,
a przecież w tych słowach aż gęsto od krętactw...
I stało się, że serce skargą zakwiliło,
uciekłam na kamienie, przed ludźmi się kryjąc...

Niech serce się wypłacze, niech się uspokoję,
wszelką gorycz odepchnę i posypię ziołem,
niech nastąpi czas inny, spokojny, radosny,
niech znów uśmiech będzie jak ostatniej wiosny. 

© Elżbieta Żukrowska 24.09.2019 r. 
fot. z internetu

JESTEM DZIECKIEM I BASTA!

Jestem dzieckiem i basta!
/cykl o dzieciach/

Dziś robię za pajaca
- bo tak chcą rodzice.
Rozebrali do pasa.
Aparatu pstryczek
podskakuje bez przerwy
- a ja na nich mam nerwy!

Kazali zamknąć oczka,
przytulić skrzypeczki.
Zapomnij i się nie skarż,
czyste miej majteczki.
Bo oni chcą mieć zdjęcie -
zabawne ujęcie.

No i dobrze, pstrykają,
przekładają i słodzą.
A ja nic - śpię głęboko,
tylko majtki... o zgrozo!
Jestem dzieckiem i basta!
Kupki nie robi krasnal.

© Elżbieta Żukrowska 24.09.2019 r.
fot. z internetu

U BABCI

U babci
/cykl o dzieciach/

Okno w mieście to beton oraz samochody.
U babci jest inaczej! Dla mojej wygody
babcia przy oknie krzesełko ustawia
i mogę wyglądać - a w tym jest zabawa.

Kury, psy, koty i indycze stado;
są też kaczki i gęsi co się głośno wadzą,
dziadek na traktorze i babci sąsiadki;
wszystko takie inne, całkiem nowe sprawki!

Poszłam z babcią w warzywnik - pieliłam sałatę,
/pietruszki nie odróżniam - za drobno liściasta/,
taka świetna zabawa! Widziałam dżdżownicę!
Dziadek mówił 'rosówka" dla wędkarskich "ćwiczeń".

Deszcz niczego nie zmienia, tylko kury mokre,
a ja ponownie siedzę najwygodniej w oknie.
Później makaron zrobię - z babcią - do rosołu.
Miło będzie w gromadzie zasiadać do stołu.

© Elżbieta Żukrowska 17.09. 2019 r.
fot. z internetu

BOCIAN CZY KAPUSTA?

Bocian czy kapusta?
/cykl o dzieciach/

Kiedy malec pyta, skąd się biorą dzieci,
matka odpowiada - popatrz, bocian leci.
Każdej wiosny dźwiga z dalekiego kraju
kilkoro maluchów. A najlepiej w maju,
kiedy ciepłe noce, a żaby rechoczą
dając koncert, jakoby kołysankę nocą.

Kto później przynosi? - zapyta dziecina,
kiedy już deszcz pada i za chwilę zima.
A wówczas to dzieci znajdują w kapuście
matki co ich pragną. Owijają w chustę
by "szczęście" nie przeziębło, by się uśmiechało.

Taką to bajeczkę dziecko otrzymało.

© Elżbieta Żukrowska 15.09.2019 r.
fot. z internetu /podpis autora na fotce/

SIŁACZKA

Siłaczka
/cykl o dzieciach/

"Nie mogę? Nie dam rady? – No to zobaczycie!"
Ta mała siłaczka zawsze w siebie wierzy,
nie sparzyła się jeszcze, ćwiczy należycie,
a swoich sił zapasy pod zamiary mierzy!

Choć jest całkiem maleńka - już rwie się do przodu.
Jej wyobraźnia wzrasta, nie zna ograniczeń.
Nie podcinaj jej skrzydeł i nie rób zawodu,
ona wszystko osiągnie, nie zaniedba ćwiczeń.

Ważne, by mocno pragnąć, nie siadać na laurach,
a nowe do zdobycia znajdować przestrzenie,
uczyć się i poznawać, od siebie wymagać,
w nagrodę każdy ciężar można ruszyć z ziemi.

Takie wielkie starania, wysiłek nad miarę,
lecz w efekcie zwycięstwo nad sobą, nad losem.
Z posad bryłę ruszają ci, co nie zawodzą,
dla nich głośne fanfary, gdy idą za ciosem. 

© Elżbieta Żukrowska 12.09.2019 r.
fot. z internetu

DZIECIĘCA WYOBRAŹNIA

Dziecięca wyobraźnia
/cykl o dzieciach - ekfraza/

To co dla dorosłych zgoła niemożliwe
dla dzieci naturalne najprawdziwsze w świecie
Choć drzwi do stajni są zaryglowane
one wyzwoliły konia kredy pociągnięciem
Narysowały grzbiet nogi kolorowy ogon
a nad koniem tęczę jako zwiastun szczęścia
Pozwoliły wiatrom rozwiewać w pędzie
kolorową grzywę gdy wyjdzie z obejścia
Niemal słychać tętent uwolnionych kopyt
kiedy na przełaj koń swobodnie pędzi
Tu stał się czempionem uszczęśliwił dzieci
dobrze że wyobraźnia nie jest na uwięzi

© Elżbieta Żukrowska 11.09.2019 r.
fot. z internetu

"BĄBELKI"

"Bąbelki"

/cykl o dzieciach - ekfraza/

Malutkie dzieciaczki, być może bliźnięta,
choć dopiero niedawno uczyły się chodzić,
dziś rade się wspinać z pupiną wypiętą
i w okno zaglądać... Może oknem wchodzić?

Ten wewnętrzny przymus zdobywania świata
pobudza do czynów następnych, zuchwałych.
Iść wyżej i dalej, nigdy się nie wahać -
wszystko budzi zachwyt i wzmaga ciekawość.

Upał jest, więc ciałka dzieciaczków odkryte,
poznają świat wzrokiem, dotykiem, zapachem.
To co wczoraj było jeszcze niezdobyte -
dziś w zasięgu rączek tych "szybkobiegaczy".

© Elżbieta Żukrowska 11.09.2019 r.
fot. z internetu

MOŻE KOMINEK, MOŻE ŁYCZEK WINA

Może kominek, może łyczek wina
/seria o jesieni/

Usypiasz... Książka zsunęła się z kolan.
Kot gniewnie odskoczył, potem znów się wtulił.
Na srebrnym ekraniku migają obrazy
- jesień dość konkretna, a skacze niczym królik...

Raz ciepło, raz zimno, nagle słotą chluśnie!
Ludzki organizm za tym nie nadąża!
Na spacer parasol - teraz to już pewnik,
bo ta jesień jest wredna, jakby trochę zołza...

Ale dam ci radę na jesienny wieczór.
Myślę, że spacery odbędziesz porankiem.
O zmierzchu kominek czym prędzej rozpalaj
i rozejrzyj się za - do wina - dzbankiem. 

Jeśli jesteś przezorny - już telefonowałeś,
aby się umówić z drogą ci osobą. 
Po co pić samotnie, skoro przy rozmowie
takie bystre myśli spotkać się dziś mogą...

© Elżbieta Żukrowska 8.09.2019 r.
fot. Pixabay - Darmowe zdjęcia

SZCZĘŚCIE

Szczęście 

Szczęście ma stare zdeptane sandały,
kapota na nim dla stracha wśród chwastów,
łata na łacie, a przecież świat cały
o szczęściu mówi, pragnie mieć na własność.

Szczęście z daleka tylko pięknym bywa,
gdy nie odróżniasz łat jego sukmany,
a gdy do ciebie - musisz je umywać,
troszczyć się bardzo, pokarmu dać dzbany.

Ani na chwilę o nim nie zapomnieć,
wymaga bowiem stałej pielęgnacji,
gdy zaniedbane - natychmiast odchodzi
poszukać sobie innej, stałej stacji. 

© Elżbieta Żukrowska 8.09.2019 r.
fot. Władysław Zakrzewski

*** /Były słowa-mosty.../

***
/seria o jesieni/

Były słowa-mosty
ciepło uśmiechu
dotyk ręki

A tu już babie lato popłynęło
dymy z ognisk
jesienne dźwięki

Czas nie ulegnie prośbom
i nie stanie dla nas

Wrzesień - otwiera jesień

Nawet w nas

© Elżbieta Żukrowska 7.09.2019 r.
fot. Pixabay - darmowe obrazy

JESIENNIE TAK

JESIENNIE TAK
/seria o jesieni/

Jesień to smutek, z mgieł kokony,
a później przenikliwe deszcze,
klangor żurawi, dni zbyt krótkie,
jedynie liście są weselsze.

I tylko liście lub owoce,
choćby kasztany w niskiej trawie,
albo berberys, dzika róża
- w okruchach słońca różowawe.

Jesień... Na plecach już kurteczki.
Spacer po parku niezbyt śpieszny.
Wiewiórka prosi o orzeszka,
taka zachłanna, że aż śmieszy. 

Usiądę teraz sobie w oknie...
Już chryzantemy zapachniały.
Za szybą świat jesiennie mokry...
a tu ogarek płonie mały.

 © Elżbieta Żukrowska 4.09.2019 r.
fot. Zdzisław Marciniak

GDY JESIEŃ PŁONIE

GDY JESIEŃ PŁONIE
/seria o jesieni/

Podobno szukasz głębi w wierszach
chcesz rozsmakować się jak w winie
lecz tylko czasem myśl przedniejsza 
z głębin wypłynie

Częściej masz opis wiosny lata
albo miłości do kobiety
i wyobraźnia figle płata
gdy jest się spiętym

Czy w wierszach odnajdziesz mądrości
poszukiwane upragnione
co w strofach można dziś zamieścić
gdy jesień płonie

Igły spadają już z modrzewi
rudość ogarnia lasy pola
specjalny zapach się rozkrzewił
tak jesień woła

Gdzieś w górach usypiają misie
już się objadły słodkich jagód
w dolinach wiatry mgłę kołyszą
czekają śniegu

Lecz jeszcze najpierw słoty deszcze
smutne jesienne rozważania
czy wiosny... doczekam się jeszcze
oto pytanie

© Elżbieta Żukrowska 4.09.2019 r.
fot. Darmowe zdjęcia na Pixabay

TAKA JEST JESIEŃ

Taka jest jesień
/seria o jesieni/

"Życie... ból... szczęście - mija wszystko..."*
- tak rozsypują się marzenia.
Jeszcze pamiętam tamten wieczór
- radosny serial.

Lecz już popękał klosz szczęśliwy
i nic mnie teraz nie ochrania.
Kwiaty zwiędnięte są w wazonie
- takie realia...

Nawłoć już nie chce bujnie kwitnąć,
wiatr z deszczem szarpie, tłamsi, gniecie.
Przemienia w błoto złote liście
-taka jest jesień...

© Elżbieta Żukrowska 3.09.2019 r.
fot. Zdzisław Marciniak
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
* - Sergiusz Jesienin - TYLE SMUTKU...

MGŁA NA OCZACH

Mgła na oczach...
/seria o jesieni/

To takie smutne przemijanie...
Ostatni listek na gałązce.
A ja zajęta wciąż czekaniem
- na kogo jeszcze...?

Młodość się szybko wyszumiała,
dojrzałe życie przeszło w trudzie...
Może i czasem narzekałam
- jak inni ludzie.

Czy żal mi było? Oczywiście!
Tego, że nie użyłam życia,
tak zagrzebana w obowiązkach
- kręgosłup skrzypiał.

I już. I koniec. Mgła na oczach.
Ławeczki dawno nie odwiedzam,
ty też do parku już nie chodzisz
- wszak ciebie nie ma...

© Elżbieta Żukrowska 3.09.2019 r.
fot. Zdzisław Marciniak

PRZEDJESIENNE SPOJRZENIE

Przedjesienne spojrzenie
/seria o jesieni/

Zajęte głowy, czas ucieka,
choć było lato - wrzesień czeka!
Dłonie wciąż słońcem rozpalone,
a tu już jesień woła - do mnie!

Astry podnoszą ciężkie głowy,
a motyl w cieniu agrestowym
chce łyczek soku i znów płynie
ku łąkom w wilgotnej dolinie...

Zajączek stanął, już nie usnął,
zna pola ze słodką kapustą,
więc słuchem sprawdza, czy bezpieczny,
w liściach kapusty będzie grzeczny...

Stadko kuropatw powiększone,
skrada się wolno w ściernisk stronę,
rade odnaleźć trochę ziarna,
ciężko o pokarm jest się starać...

Jesień na polu, jesień w sadzie.
A wszystkim raźniej nam w gromadzie.
Wróble na płocie dokazują,
wszak one także jesień czują.

© Elżbieta Żukrowska 1.09.2019 r.
Fot. Andrzej Kosiba.