A TY ?

A ty?

Wypijasz wszystkie smutki świata,
rzucasz za siebie zwiędłą różę.
I na co liczysz? Czegoś warta?
Kto i czym tobie się przysłużył?

Masz czasem rozbiegane oczy,
przerażająco martwe dłonie,
tęsknoty twoje ścieżki złote...
A ty?
Czy ty przypadkiem już nie płoniesz?

We dwoje zawsze było milej...
Już zapomniałaś jak to było?
Tylko ten taniec, ten ostatni
ciągle w pamięci. Wraca z siłą.

A ręce biegną do klawiszy,
chociaż niezdarne, ociężałe,
znów wydobędą ze strun dźwięki,
przywrócą dawne piękno całe.

Może zapłaczesz, zgubisz łezkę,
zamglonym okiem złowisz cienie,
może rozpoznasz tamtej uśmiech,
szepniesz jak dawniej - czekam ciebie...

Patrzysz na drzwi... a one puste...

© Elżbieta Żukrowska 1.06.2018.
fot. z internetu