Widziałam jak niebo zmieszało się z wodą,
runęło pod stopy samotnych i smutnych,
może kiedyś słyszało jak o nim mówiono,
że i dla bogaczy też jest nieprzekupne.
A teraz kusiło - zanurz się jak w wodę,
obejmę i utulę, poniosę wysoko,
na same szczyty ciebie aż powiodę,
na przekór wszelkim koniecznym rozłąkom.
Łatwo było uwierzyć, zaufać, wręcz poddać.
Mogło o dalszym mym życiu przesądzać?
Coś podpowiadało, abym nie goniła,
że tylko w prawdzie piękno jest i siła.
© Elżbieta Żukrowska 3.10.2016.
obraz - Graham Gercken
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz