Panie, proszę - nie gaś tej świeczki!
Między drzewami twoja sukienka,
las zasłonił cię bardzo troskliwie.
Ile jeszcze z tych wypraw pamiętam?
Wszak zdążyłam już mocno osiwieć...
Miałyśmy razem zmierzyć ocean,
krągłości globu poczuć wyraźnie,
poznać lodowcowy amfiteatr
i do kraterów zajrzeć jak w gardziel.
Klify Akurey były w planie,
podglądanie maskonurów w gniazdach
i spacerek za koło polarne -
niedźwiedź biały dla nas jak gazda!
Miało być... owszem - tobie jest biało.
Monitory wciąż szemrzą i mruczą.
Ja przesuwam paciorki różańca...
Pana Boga się zdaję pouczać.
© Elżbieta Żukrowska 6.10.2016.
fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz