niedziela, 19 października 2014

802//14. ZBYT PIĘKNIE, ABY CIĄGLE SPAĆ




ZBYT PIĘKNIE, ABY CIĄGLE SPAĆ

Kolorowe korony drzew...
Świat nierealny - niemal z baśni... 
Mnie pod takimi drzewami biec!
A tu szept - zaśnij... teraz zaśnij...!

Nie będę spała - życie w garść
- niech nęci, woła, pokrzykuje!
Takie radosne, bliskie gwiazd!
Trudno wyrazić, co dziś czuję!

Jesień zachwyca, barwi świat,
zamienia w dywan wrzosowiska,
a dzikie wino ze starych krat
mocnym burgundem właśnie błyska.

I liści zamieć - jak barwny szal
rozwiany przez porywy wiatru,
horyzont po niebieską dal
mgłą nasączony - lodowatą...

Czas oczy przymknąć, wołać sen,
zmęczone niech przestaną mrugać,
wypocząć, zanim nowy dzień...
Niech dobry sen uczyni cuda.

© Elżbieta Żukrowska 18.10.2014.
Fot. Mirosława Pisarkiewicz


4 komentarze:

  1. Już wiem na pewno, że to jest ten "mój" następny z wielu ulubionych, do którego będę często powracała.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jutuś
      - bardzo mi miło to przeczytać.... ♥ ♥ ♥

      Usuń
  2. Piękny wiersz, z przyjemnościa przeczytałem
    Wprwadza tyle barw jesieni i pogodnego spokoju.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo dziękuję za sympatyczny komentarz.
      Zachęcam do czytania innych moich wierszy. :)

      Usuń