799//14. GDY WSTAJE PRYWATNY ŚWIT

GDY WSTAJE PRYWATNY ŚWIT

Tak ważna jest pora, gdy się świt wyłania,
za chwilę promienie przebiją najtęższy mrok.
Roztańczą jak iskry nad ogniskiem!
I te barwy dla budzenia twych oczu!
Daj, daj mi rękę! Jeszcze jeden krok!
Jeszcze jedna chwila - ramieniem otoczysz...
Już jest dla ciebie ten czas - ta kobieta!
Ta, o której myślałeś dzień i rok.
Dzień i rok.
Teraz już znasz odpowiedź - co będzie za tydzień.
Za dzień i rok. Dzień i rok.
Znikł mrok.
Na wschodzie już wyraźne i różowe słońce.
A ty masz dłonie pełne czułości
i serce wypełnione szczodrze miłością.

© Elżbieta Żukrowska 30.12.2013.
Fot. z internetu

Remanenty