PANIE - DZIĘKUJĘ
Kiedy o poranku duszę swą otwierasz...
kiedy w rozmodleniu już rozpromieniałeś,
niczego nie żądasz, nic nie poniewierasz,
z głębi serca dziękujesz, że tyle dostałeś...
Dzień jest taki zwyczajny - praca obowiązki.
Bez chwili dla siebie, bo pierwsza rodzina.
Ale ty dziękujesz, że w tej chwili spokojnej
wystarczyło czasu, by wszystkich wspominać,
by modlitwą objąć tych, co odeszli dawniej...
Być może dziś za tobą orędują w niebie.
Panię - i znów dziękujesz, a na sercu raźniej,
bo następny dzień mija - ciągle z Panem Bogiem.
© Elżbieta Żukrowska 21.09.2014.
Fot. Kornelia Żukrowska - Kościół w Sokołach
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz