JESIEŃ W BIAŁEJ MGLE
Dojrzała, aż troszkę ociężała....
Idzie przez świat w sukni z białej mgły...
Śpiewa jej wiatr,
rosę strąca z traw,
pożółkłymi liśćmi drży...
Czasem podjada w sadach późne jabłka,
to znów próbuje, czy śliwki dość smaczne...
nagle deszczem mży
lub zmęczona śni,
zrudziałym płaszczem ramiona otuli,
przez puste pola przemknie pośpiesznie...
Szczęśliwa, gdy widzi pełne kosze grzybów
i gdy wróble ćwierkają jej na słonecznikach
- a patrzy dość bacznie!
Wie, że wszystkim jest smacznie.
Paleta kolorów to dziś jej atrybut.
Nadal nie ma dla siebie spokojnego miejsca...
Kłaniają się jej wielkie łopianowe liście,
a rosa zaznacza ścieżki, jak zawsze, srebrzyście...
© Elżbieta Żukrowska 11.09.2014.
Fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz