Rozmyślania przed snem
Nie umiem od siebie odsunąć przykrości,
rozmyślam, jakbym zaglądała w duszę.
Boli. Nawet gdy zamykam mocno oczy.
Bardzo boli. A tłumaczyć się z tego nie chcę i nie muszę.
Zatrzymuję w głębi wszystkie gorzkie myśli,
oglądam z każdej strony nieomal pod światło.
Nowego nie odkryję, nie będę kaprysić.
Smutno. Smętnie. Bezradnie. I nie jest z tym łatwo.
Nie odkrywam zmian w kolejnych dniach,
bo każdy - choć nowy - ale nasiąknięty starym.
Strzepnąć bym to chciała, nie czytać półprawd.
Odizolować się. A nawet niektóre mosty... spalić.
© Elżbieta Żukrowska 1.12.2016.
fot. Art.graphiK
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz