W zapomnianych alejach
Jest wiatr, który zamiast ciebie całuje...
Nie znałam tego wcześniej, nie wiedziałam.
A teraz sprawdzam - bo coś jednak psuje
szlaki, nad którymi uczucia spisałam.
Przypominam sobie, jak było, jak trwało,
gdy razem, gdy wspólnie, tacy nierozłączni.
Lecz nic nie pomogło, ochronić nie chciało,
nie ocaliło uczuć najbardziej gorących...
Rozplątałam przędziwo - barwne sznurki wzruszeń,
łez emocje kapały, powiał wiatr żałosny...
Darmo czekać, że deszcz przyschłe zło wypłucze,
czas, jak zawsze dla mnie, dalej bezlitosny!
© Elżbieta Żukrowska 15.12.2016.
fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz