Zawsze ze mną bądź
Byłeś wichrem i burzą w samym środku wiosny,
potężne drzewa w pas ci się kłaniały.
A ty na nie ulewą lub... deszczykiem radosnym,
aby dalej tak pięknie, swobodnie wzrastały.
Może byłam tym drzewem?
A gdy w twoich włosach słoneczne promienie
zapaliły się jasno i niemal jak miedzią -
byłam twoim zwierciadłem, we mnie zobaczyłeś
ile uczuć wzniecasz wciąż o tym nie wiedząc.
Przyszła gorączka lata, na niebie jaskółki,
przy płotach się złociły wielkie słoneczniki.
A ty? Wciąż byłeś ze mną. Jak lato gorący!
Chwilami szalony, spieniony jak koń dziki,
piękny, swobodny i rączy!
Bałam się, że odejdziesz gdy jesień zawita.
I o twą miłość prosiłam u Stwórcy.
A ty to pojąłeś i uczucie rozkwita.
I już się nie boję, że zginiesz jak punkcik.
© Elżbieta Żukrowska
fot. Art - graphiK
10.06.2017.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz