TĘSKNIĄCY POETA
W tym oddaleniu w siebie często patrzysz.
Nie pozwolisz by ktoś zasłonił okno.
Spisujesz prawdy... czasem sam się ranisz...!
A myślą wybiegasz poza widnokrąg...
W pamięci masz chwile pożegnania,
prośbę w niebieskich oczach pełnych łez.
Tak trudno być twardym w chwili rozstania,
tak ciężko jest plecami odwrócić się.
Do telefonu jesteś roześmiany,
choć łzy po policzku i szloch tłumiony,
przez księżyc jesteś ciągle wyśmiewany,
a przez tęsknoty bywasz spopielony...
© Elżbieta Żukrowska 20.07.2014.
Fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz