niedziela, 6 lipca 2014
555//14. NURKUJĄC PO SZCZĘŚCIE
NURKUJĄC PO SZCZĘŚCIE
Jestem jaka jestem — cicho opowiadam,
śmiejąc się do życia, do losu, do nieba,
Patrzę na to, co lubię, a nie gdzie wypada
i najważniejsze jest to, czego mi potrzeba.
Nie poganiam myśli, nie biegnę przed szereg,
nauczyłam się unikać "pustych przebiegów",
żyję nie "na baczność" i nie dla cyferek,
choć wskazane mieć konto z ich długim szeregiem.
Nie jestem życia bierną pasażerką.
Picie deszczu po kropli pozostawiam trawom.
Nurkując w głębinach nie po jedną muszelkę
— jeśli już, to szczęście garściami dla bliskich wyławiam.
© Elżbieta Żukrowska 5.07.2014.
Fot. z internetu
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Ciekawa osobowość. I jakże pożądana by była.
OdpowiedzUsuńTen wiersz, Aniu, został napisany z przekory , niejako zaprzeczenie do wiersza koleżanki, która w swoim właśnie te krople szczęścia zbierała ... :) :)
UsuńA ha :)
Usuń