552//14. OSTROŻNA SAMOTNOŚĆ

OSTROŻNA SAMOTNOŚĆ

Jesteś z tych, którzy nie proszą, ręki nie wyciągną
i choć potrzebujesz na osłodę życia
ledwie czyjejś bliskości (a może aż tyle!),
milczysz w samotności i nie skarżysz z niczym.

Nawet gdy ktoś z uśmiechem — zostajesz ostrożny.
Jesteś właśnie po przejściach, nie masz przyjaciela.
Ale przecież nie każdy jastrzębiem drapieżnym
i ciepło drugich ramion także przyjąć trzeba.

Pobrzękują w dali jakieś ślady wspomnień...
Gitara, ognisko, żywiczna woń drzewa...?
O, gdyby młodość wróciła... Jak na uroczysku...
Znów tańczyć, bawić się, radować i śpiewać...!

W rozpędzone myśli nagle błyskiem wpada
wspomnienie bardzo drogie, jakby odnowione.
Gwałtowne wzruszenie aż ugnie kolana!
I nawet łezką skropi policzki lub skronie...

Gorąca fala zaleje rozkrzyczane serce,
a ręce mocno zadrżą zmęczone cierpieniem.
Lecz znasz już gorycz zamkniętych okiennic
nie będziesz spieszył z następnym westchnieniem...

© Elżbieta Żukrowska 10.06.2014.
Fot. z internetu