wtorek, 1 lipca 2014

542//14. SPOKOJU, POKOJU, RADOŚCI...



SPOKOJU, POKOJU, RADOŚCI...

Gdyby tak usiąść dzióbek w dzióbek...
Gdyby czułością wzajemnie darzyć...
Gdyby otworzyć się na uczucia...
Gdyby radości innym przysporzyć...

Popatrz — przez chmury promyk słońca! 
A zło i smutek gdzieś odpływa!
Sympatia płynie (aż za gorąca!), 
nowe wrażenia dobrem obmywa.

© Elżbieta Żukrowska 30.01.2014.
Fot. z internetu
Autor: o
Etykiety:

2 komentarze:

  1. 1blusia12 lipca 2014 07:39

    Życie byłoby przyjemniejsze gdyby człowiek człowiekowi wilkiem nie był. Ja ostatnio wyszłam z gestem do pewnej osoby. Niestety zostało to odebrane inaczej.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. tkaitka2 lipca 2014 08:01

      Aniu
      - bo są ludzie i ludziska... Czasem życie - złe doświadczenia tak ukształtują człowieka, że nie wierzy, iż może go spotkać dobro. Wszędzie widzi wymierzoną w siebie pięść... Może przy innej okazji już tak nie będzie!!! ♥ ♥ ♥

      Usuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)