IDZIESZ Z KARAWANĄ
(wiersze szaro-złote)
Stawiam pytania — nikt nie odpowiada...
Już między nami tylko cienka linia.
W tobie jest przecież tak wiele z nomada!
Ja w miejscu stoję — właśnie jak pustynia.
Ty z karawaną dążysz do oazy
Woda w gorączce cenniejsza od złota,
wśród wielbłądów z cennymi darami,
w drodze bez końca, choć zawsze spiekota.
Czy o mnie myślisz? — z wiarą tkwię przy źródle,
może przypadkiem wypadnie ci droga.
I choć to wątpliwe, że przekroczysz linię...
Modlę się za ciebie — trzeba czy nie trzeba...
© el.żukrowska 18.lutego 2013.
zdjęcie z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz