WEŹ MNIE NA SPACER
(wiersze szaro-złote)
Zabierz mnie, proszę, na poranny spacer,
ukryj na chwilę gdzieś na skraju serca
i opowiadaj o wiosennym wietrze,
co szuka na brzozach pierwszego listka.
Mów mi o kwiatach, co przy domach rosną,
nabrzmiałe pąki otwierają w słońce,
albo o wróblach, które świergot niosą
bardziej radosny i wiosennie brzmiący.
Może jeszcze wspomnij o chmurze gołębi,
prosto nad głową — takie piękne skręty,
skrzydła ich w słońcu srebrem się mienią
— a one wiosną całe przesiąknięte !
Na skraju parku, gdzie wilgoci dużo,
odnajdziesz krzaczki niepozornej wierzby.
A na niej bazie — oczka w słońcu mrużą
— dziś kilka gałązek ze sobą weźmiesz.
© el.żukrowska 4.marca 2013.
© Fot. Zdzisław Marciniak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz