Nie ufam - © Elżbieta Żukrowska
Rwać zasłonę i zobaczyć inne światy,
co ukryte, co zamknięte niczym w sejfie.
A ty do mnie się uśmiechasz "na bogato"
i oczyma mówisz, że jest idealnie.
Zaufanie znów kołysze się nieznacznie,
a niteczka jego cienka niczym włos.
Czy ci ufam? Tego już nie rozgraniczę,
nie znam prawdy, nie wiem, gdzie jest pusty kłos.
Bo choć bardzo chcę zaufać bezgranicznie -
inną bajkę podpowiada cichy głos.
Doświadczenie to jest to, co tu się liczy,
nie pozwala, aby ktoś nas brał pod włos.
I choć gęsto mówisz do mnie o uczuciach,
choć zapewniasz, jak goreje twoje serce,
to ja myślę, że już wcale mnie nie słuchasz -
do pościeli chciałbyś zbliżyć się najprędzej.
Choszczno, 4.11.2020 r.
fot. Pixabay
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz