JUŻ NIE WIEM

 


Już nie wiem - © Elżbieta Żukrowska

Chciałem powiedzieć, że to ciebie kiedyś tak kochałem...
Ale to nieprawda.
Ta miłość wciąż jest. Wciąż z siłą ogarnia.
Więc piszę ten wiersz.
To moje wyznanie, moje credo, moja prawda.
Choć już nie ma nadziei.
A przecież wciąż mam cię, tulę w dłoniach,
mam w oczach i sercu.
Mam twoją głowę na swoim ramieniu
i oddycham twoim zapachem.
I karmię się twoją miłością.
I scałowuję łzy wylane ze szczęścia.
A bardziej z tęsknoty.

Był złoto-zielony czas zapachów łąk.
Czerpałem siłę z twego uczucia.
A później już - tak nagle! - nie chciałaś
moich słów, emocji, mojej troskliwości.

Jak mam zapomnieć, jak?
Smak twoich miękkich ust,
zapach twego ciała,
kolor twych oczu i włosów,
ciężar twoich piersi...
Jak zapomnieć? Jak?

Choszczno, 14.11.2020 r.
fot. Kornelia Żukrowska