SPOTKANIE NAD LEŚNYM STAWEM - w towarzystwie wiersza Jerzego Piątkowskiego

SPOTKANIE NAD LEŚNYM STAWEM

Wiersz Jerzego Piątkowskiego:

„Liście czerwone, liście leśne;

 porannym słońcem prześwietlone...

 Czyżbyś tu była, odeszła wcześniej

 - na drugi brzeg ... trochę zamglony?

 Może odbity ślad twej stopy;

 wskaże - stęsknionym oczom drogę,

 albo spłoszonej sarny tropy,

 bić będą, niby dzwon na trwogę.

 Odbite drzewa w stawie lasu,

 cisza ... i ptaka nie uświadczysz.

 Gdzie jesteś miła - szkoda czasu,

 odezwij się ... miłość chce tańczyć.

No i znalazłem wśród paproci,

czapeczkę - bo ci z głowy spadła

i włos twój już się w słońcu złoci,

a tyś na mchach skromniutko siadła.

Nie masz borówek, a tylko usta poziomkowe,

z bucików sypiesz górki piasku

- zajęta, nie witasz mnie słowem,

 jakbyś uniknąć chciała wrzasku.

Wiewiórka na leszczyny prętach;

kołysze się, jak płomyk skacze ...

Widzisz mnie, kusisz - uśmiechnięta.

Będzie nam dobrze ... nie inaczej.”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

SPOTKANIE NAD LEŚNYM STAWEM

On do niej mówi – ona słucha,

nie zdradza, jak bardzo przejęta,

nawet usta lekko wydęła

- lecz on i tak wie, że jest spięta…

To przypadkowe jest spotkanie,

ta czerwień  liści, mgiełki obłok…

co ma być - już zaraz się stanie,

wszak on przysiada blisko, obok…

Niepewna swego głosu – milczy

i chce uciekać… i chce zostać…
W myślach już do dziesięciu liczy,
ani nie zerknie na jego postać.

Lecz on niespiesznie wziął buciki,

pomógł na nóżki pozakładać,

po czym – oparty o pień grabu -

bajki jej – wierszem – opowiadał…

© Elżbieta Żukrowska 3.11.2013.

Fot. z internetu