POLNE DROGI

Polne drogi


W pamięci jeszcze wiejskie drogi,
ślady kolein wyżłobione z dawna,
a w nich czasami zastygłe kałuże,
nocą czekają, aby spadła gwiazda...

Żaby kumkały, wzywały na spacer,
albo rozgadane świtem witały bociany.
W maju łąki wabiły mocnym aromatem,
gdy mięta z rumiankiem właśnie się zbratały.

Krzywe, stare płoty broniły dostępu
do pół ze zbożem albo koniczyną,
a ktoś zmęczony przysiadał na trochę,
aby odpocząć w cieniu pod olszyną.

Te cienie się kładły na bujnej trawie
późnym popołudniem albo o świtaniu,
czasem ptak zaśpiewał ukryty w listowiu
lub świerszcze letni koncert serwowały...

© Elżbieta Żukrowska 19.07.2015.
Fot. Kosara Stojanowska