Rozmyślania nad ranem - © Elżbieta Żukrowska
Czas rozwiał mgiełkę mojej miłości,
dlaczego była taka nietrwała?
Tęsknoty znikły, zmienił się koloryt.
I tylko barwa nieba została...
Kwiaty od dawna kupuję sama,
kawę też piję w kuchni samotnie.
Wspomnienie krążą w niewoli myśli,
lecz wszystko teraz smutne, ulotne.
Włosy czas srebrzył przez wszystkie lata,
serce zbierało głębokie blizny.
Było i dobro, ale nietrwałe,
zbladło, rzucone na życia pryzmy.
Okno już nie chce cieszyć nadzieją,
nawet gdy ptaki rankiem śpiewają.
Samotność daje się często we znaki,
a w oczach słone łzy się zbierają.
Choszczno, 4.04.2022 r.
fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz